Dark Cave Black, the black tie of Greek Tsipouro!

For English text scroll down…

Βαθμολογία: * * * *

Ο χώρος των super premium εγχώριων αποσταγμάτων παρουσιάζει τον τελευταίο καιρό μια έντονη κινητικότητα, με την πλέον πρόσφατη προσθήκη να είναι και η πλέον ηχηρή μιας και προέρχεται από ένα εκ των σπουδαιότερων αποστακτηρίων της χώρας.

Το όνομα Τσιλιλή είναι πασίγνωστο σε κάθε φίλο του ποιοτικού τσίπουρου, με τον παραγωγό από την Ράξας Τρικάλων να ευθύνεται για κάποιες από τις καλύτερες και εμπορικότερες ετικέτες του ξεχωριστού αυτού προϊόντος.

Με το Dark Cave η αποσταγματοποιία Τσιλιλή είχε βρεθεί στις κορυφαίες θέσεις των παλαιωμένων τσίπουρων, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Έτσι ο εκλεκτότερος καρπός από τα παλαιότερα αμπέλια του Μαύρου Μοσχάτου (από το οποίο παίρνει και το όνομά του το Black) επιλέχθηκαν για μια προσεκτική απόσταξη σε άμβυκες ατμού, με την καρδιά του αποστάγματος να γεμίζει βαρέλια στα οποία είχε ωριμάσει προηγουμένως Vinsanto.

Σχεδόν το 1/3 της ζωής της Τσιλιλή αντιπροσωπεύει το “περίμενε” –η εταιρεία ιδρύθηκε το 1989- οπότε η απόφαση για την εμφιάλωση του Tsililis Dark Cave Black δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια σημαντική στιγμή για τον Θεσσαλό παραγωγό. Βέβαια μέχρι οι συνεχείς γευστικές δοκιμές να καταλήξουν στα 12 χρόνια παλαίωσης, οι άγγελοι είχαν προλάβει να πάρουν το μερίδιό τους, αφήνοντας ποσότητα αρκετή για να γεμίσει μόλις 700φιάλες!

Θα μπορούσαν βέβαια να έχουν γεμισθεί δεκάδες χιλιάδες αν η Τσιλιλής είχε επιλέξει το packaging που χρησιμοποιούνται για τα δείγματα των αρωμάτων. Μια απόφαση που δεν θα είχε και μεγάλη επίπτωση σε αυτό που κανείς μυρίζει, αφού το λαμπερά κεχριμπαρένιο απόσταγμα διαθέτει τέτοια ένταση και συμπύκνωση που θα αρκούσε ακόμα και η ποσότητα ενός τέτοιου φιαλιδίου σε ένα ποτήρι προκειμένου να μας χαρίσει το μπουκέτο του! Και τι μπουκέτο είναι αυτό! Σύκο, χουρμάς, μέλι, αποξηραμένο τριαντάφυλλο, φρέσκο κεράσι, φλούδα πορτοκαλιού και εσπεριδοειδή καλυμμένα με πικρή σοκολάτα διαδέχονται το ένα το άλλο, αφήνοντας το αποτύπωμά τους για μέρες στο άδειο ποτήρι.

Ίσως κάποιοι φανταστούν ότι το γλυκό Σαντορινιό κρασί που αναφέρθηκε θα αφήσει μια γλυκιά νότα στο απόσταγμα, όμως στην πραγματικότητα το Dark Cave Black είναι κατάξηρο. Προσθέσετε εδώ και τις αντιληπτές τανίνες στο τελείωμα κι θα βρεθείτε μάλλον μπροστά σε ένα αυστηρό στόμα, που έχει ενσωματώσει υπέροχα τα βαρέλι και διαθέτει μια αρκετά επίμονη επίγευση.

Τα περίπου 180€ που κοστίζει μπορεί να φανούν εξωφρενικά σε πολλούς και δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα υποστηρίξω ή θα κατηγορήσω αυτήν την απόφαση. Θα υπενθυμίσω όμως ότι στο ζεστό, ξηρό κλίμα της Ελλάδας μια 12χρονη παλαίωση είναι ανάλογη μιας τουλάχιστον 40χρονης σε ένα περιβάλλον τύπου Cognac ή Σκοτίας και ένα ανάλογο απόσταγμα από αυτά τα σπουδαία μέρη πλέον θα κόστιζε πολύ περισσότερο.

 Επιπλέον –όσο και αν ακούγεται νεόπλουτο- η έλλειψη φήμης ενός Ελληνικού παλαιωμένου Τσίπουρου θα οδηγούσε πολλούς ανθρώπους στο να μην το δοκιμάσουν καν αν κόστιζε 40€. Και προτιμώ οτιδήποτε Ελληνικό να δοκιμάζεται έστω και αν απορριφθεί παρά να μην δοκιμάζεται καθόλου!

Προσωπικά πάντως κάθε άλλο παρά θα απέρριπτα το Dark Cave Black Aged 12 Years, αφού πρόκειται για το καλύτερο –και μάλιστα με διαφορά- παλαιωμένο απόσταγμα που διαθέτει η χώρα μας!

---

Score: * * * *

The sector of super premium Greek spirits has seen a lot of movement lately, with the most recent addition being the most resounding since it comes from one of the country’s greatest distilleries.

The name Tsililis is well known to every friend of quality tsipouro, with the producer from Raxa Trikala being responsible for some of the best and most commercial labels of this unique product.

With Dark Cave, the Tsililis distillery had reached the top positions of barrel -aged Tsipouro, but that was not enough. So the finest fruit from the oldest vines of Black Muscat (from which Black takes its name) were selected for a careful distillation in steam-heated pot stills, with the heart of the distillate filling barrels in which Vinsanto had previously matured.

Almost 1/3 of the life of Tsililis represents the «wait» – the company was founded in 1989 – so the decision to bottle Tsililis Dark Cave Black could not but be an important moment for the producer of Thessaly. Of course, by the time the continuous tastings decided about the aging period of 12 years, the angels had taken their generous share, leaving enough quantity to fill just 700 bottles!

Of course, tens of thousands could have been filled if Tsililis had chosen the packaging used for the perfume samples. A decision that would not have much impact on what one smells, since the bright amber spirit has such intensity and concentration that even the amount of such a vial in a glass would be enough to seduce with its bouquet! And what a bouquet it is! Fig, date, honey, dried rose, fresh cherry, orange peel and citrus covered in bitter chocolate succeed one another, leaving their mark for days even on an empty glass.

Some may assume  that the before mentioned sweet Santorinian wine will leave a sweet hint in the spirit, but in fact Dark Cave Black is bone dry. Add here the noticeable tannins in the finish and you will probably find yourself in front of an austere palate, which has beautifully integrated the oak and has a rather persistent aftertaste.

The price of €180 may seem outrageous to many and I won’t be the one to support or blame this decision. But I will remind you that in the hot, dry climate of Greece 12 years of aging is equivalent to at least 40 in a Cognac or Scottish environment and a similar spirit from these great places would now cost much more.

  In addition – nouveau riche as it sounds – the lack of reputation of Greek aged Tsipouro would lead many people to not even try it if it cost €40. And I prefer anything Greek to be tried and rejected than not to be tried at all!

Personally, however, anything but I would reject Dark Cave Black Aged 12 Years, since it is the best – by a large margin – aged spirit that our country has!

Benriach, ο αιρετικός του Speyside!/ Benriach, the heretic of Speyside!

image: vclvintners.london

For English text scroll down…

Όταν ο John Duff αποφάσισε να χτίσει το αποστακτήριο του σε ένα μικρό λόφο (Ben) που βρισκόταν στο πλάι μιας φάρμας (Riach) δεν θα φανταζόταν ότι θα έφερνε την αναρχία στο γαλήνιο Speyside. Ούτε βεβαία ότι μετά από μόλις 2 χρόνια –και για τα επόμενα 65!- το Benriach θα έκλεινε αλλά θα κατάφερνε να επιβιώσει βυνοποιώντας κριθάρι για άλλα αποστακτήρια ουίσκι της περιοχής!

Το 1965 όχι μόνο τέθηκε ξανά σε λειτουργία αλλά έσπασε και τα κοντέρ του αιρετικού, αφού τόλμησε να προσφέρει τυρφώδη αποστάγματα νησιώτικου στυλ σε μια περιοχή που τα unpeated whisky δεν είναι απλώς κανόνας αλλά …θρησκεία. Επιπρόσθετα συνέχισε να …προκαλεί προσφέροντας και κάποιες ετικέτες όχι 2πλης αλλά 3πλης απόσταξης, την ίδια στιγμή που οι αποθήκες του είναι γεμάτες με κάθε είδους βαρέλι πλην των “ορθόδοξων” Bourbon και Sherry, όπως ρουμιού από την Τζαμάικα, Ρort από το Douro, κόκκινου κρασιού από την Γαλλία και Marsala από την Σικελία!

Όλα τα παραπάνω όχι μόνο κέντρισαν το ενδιαφέρον των ειδικών του Malt αλλά και το 2015 οδήγησαν το Benriach στην ανακήρυξη του ως Global Distillery of the Year από το Whisky Magazine.

Ως εκ τούτου με μεγάλη ανυπομονησία ξεκίνησα την δοκιμή από το βασικό Benriach Original Ten ( * * * ½ ) των 43βαθμών και των 3 ξύλων (Bourbon, Sherry και Virgin Oak). To δεύτερο είναι που με την μελένια γλύκα και την “χάλκινη” υπογραφή του κάνει λίγο πιο εμφανή την παρουσία του, σε ένα κατά τα άλλα ισορροπημένο πλην δυνατό σύνολο στο οποίο πρωταγωνιστούν τα άγουρα κίτρινα φρούτα.

To The 12 ( * * * * ) κάνει τράμπα τον τρίτο τύπο ξύλου με βαρέλια από Port και πουσάρει περαιτέρω το αλκοόλ στο 46%! Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ξηροκαρπάτο, με τον χαρακτήρα του Sherry να τονίζεται ακόμα περισσότερο. Ιδιαίτερα πληθωρικό και επίμονο στο flavor της ξανθής σταφίδας, εκμεταλεύεται τα δύο επιπλέον χρόνια παλαίωσης μόνο για καλό.

Τρία ξύλα έχουμε και στο The Smoky Twelve ( * * * ½ ), με την τουλάχιστον 12χρονη παλαίωση να λαμβάνει χώρα και σε βαρέλια Marlasa. Όμως το σημαντικότερο στοιχείο διαφοροποίησης είναι η χρήση και στρεγνωμένου με τύρφη κριθαριού, γεγονός που γεμίζει –όπως προετοιμάζει το όνομα- το ποτήρι με καπνό. Η αίσθηση είναι τόσο έντονη που σχεδόν φθάνει στα άκρα του Laphroaig, έστω και αν λείπει η αλμύρα του τελευταίου. Το 12αρι αυτό όμως ρεφάρει με φοβερή δύναμη και μάκρος που του προσδίδουν οι 46βαθμοί, στοιχείο που σίγουρα θα ενθουσιάσει τους λάτρεις των τερματισμένων εντάσεων!

Πολυτάραχη η ιστορία του, αιρετικές οι επιλογές του, ξεχωριστές οι προτάσεις του. Το μόνο σίγουρο ότι το Benriach δεν θα σε αφήσει ποτέ να βαρεθείς!

Τα Malt Whisky του Benriach είναι διαθέσιμα από τα καταστήματα Cellier.

---

When John Duff decided to build his distillery on a small hill (Ben) on the side of a farm (Riach) he could not have imagined that it would not only bring anarchy to peaceful Speyside but also that it would closed after just 2 years!  A “lock down” that lasted 65 years more but not resulted in a catastrophe, as Benriach managed to survive by malting barley for other whiskey distilleries in the area!

image: www.benriachdistillery.com

In 1965 it not only re-opened but after a couple of years dared to offer peaty, island-style spirits in a region where unpeated whiskey is not just the norm but a …religion. In addition, he continued to provoke by offering some triple distillation spirits as opposed to common double, while at the same time its warehouses are full of every type of barrel imaginable, beside the «orthodox» Bourbon and Sherry, such as Rum barrels from Jamaica, Port from the Douro, red wine from France and Marsala from Sicily!

All of the above not only piqued the interest of Malt experts but also in 2015 led Benriach to be named Global Distillery of the Year by Whiskey Magazine.

Therefore with great anticipation I started the 3 – labels testing from Benriach’s classic Original Ten ( * * * ½ ), a single malt with 43 degrees of alcohol and 3 woods (Bourbon, Sherry and Virgin Oak). The second is that with its honeyed sweetness and «copper» signature dominates the nose, in an otherwise balanced but strong presentation in which unripe yellow fruits are the protagonists.

The Twelve ( * * * * ) follows the same 3 wood recipe –substitute the Virgin Oak with Port barrels – but pushes the alcohol further to 46%! The result is particularly nutty, with the character of the Sherry been emphasized even more. Overly exuberant and persistent in the sultana raisin flavor, it takes advantage of the two extra years of aging for good.

We have three type of woods in The Smoky Twelve ( * * * ½ ) too, but this time is the partnership of Marsala barrels with Bourbon and Sherry that takes care of the 12 years of minimum aging. However, the most important element of differentiation is the use of peated malt, which fills – as the name suggests – the glass with smoky aroma. The sensation is so intense that it almost reaches the extremes of Laphroaig, even if the saltiness of the latter is lacking. However, this 12-year-old counterbalances the one-dimensional character  with tremendous power and length,  an aspect of the whisky that will surely delight lovers of over the top boldness!

Its history is turbulent, its choices heretical, its proposals unique. The only thing for sure is that Benriach will not let you get bored!

The Benriach Whiskies are available from Cellier liquor stores.

Karathanos Artisan Spirits, Puro Single Barrel Aged 10 Years Old.

For English text scroll down…

Βαθμολογία ( * * * 1/2 )

Αν και η Ελλάδα προσφέρει υπέροχα τσίπουρα δεξαμενής, η σχέση της με την παλαίωση δεν είναι και η καλύτερη. Έχω πολλές φορές αναλύσει τους λόγους γιατί συμβαίνει αυτό, όμως αυτό που αφορά την συγκεκριμένη κριτική είναι οι επιδόσεις που έχουν να επιδείξουν οι εξαιρέσεις, με τον Θάνο Καραθάνο να αποτελεί μια από τις λαμπρότερες.

Έχοντας σαν βάση το μαύρο Μοσχάτο της πατρίδας του, το Παλιούρι Καρδίτσας, ο γνωστός οινολόγος- αποσταγματοποιός προσφέρει μια σειρά από παλαιωμένα τσίπουρα, με το πλέον σπάνιο εξ αυτών να είναι παλαιωμένο για 10χρόνια σε βαρέλια. Σε βαρέλι για να είμαστε ακριβέστεροι αφού η cuvee προέρχεται από ένα και μόνο βαρέλι το οποίο κατέληξε μισογεμάτο μιας και  οι άγγελοι πήραν το μερίδιο που τους ανήκει, αποζημιώνοντας με τρομακτική σε συμπύκνωση και πλούτο.

Το Τσίπουρο αυτό δεν είναι μόνο single cask αλλά και cast strength, αφού δεν έχει υποστεί αραίωση πριν την εμφιάλωση μετρώντας 54% αλκοόλ.

Τα χρώμα του είναι σκούρο κεχριμπαρί με την παλαίωση να έχει προσδώσει κίτρινες ανταύγειες, ενώ το άρωμα θυμίζει ένα πολύ παλαιό Cognac. Φλούδες πορτοκαλιού, σταφίδες, αποξηραμένα λουλούδια, χουρμάδες, γλυκά μπαχαρικά και η γνώριμη γλύκα της οξείδωσης (γνωστή ως rancio)  συνθέτουν ένα απίστευτα πολύπλοκο μπουκέτο που δεν θες να σταματάς να μυρίζεις.

Το Μοσχάτο δεν κάνει αισθητή την παρουσία του στην μύτη, όμως μια γουλιά αρκεί για να γεμίζει το στόμα με το άρωμά του. Μαζί βέβαια έρχεται και μια αχαλίνωτη δύναμη που “πατά” πάνω σε μια πηκτή, σχεδόν στερεή υπόσταση. Φοβερή η αίσθηση επομένως αλλά και έντονα αλκοολικό το τελείωμα, με την επιθετικότητα μάλιστα να ενισχύεται από έντονες τανίνες και τονισμένο βαρέλι.

Αν και η έλλειψη ευγένειας αφαιρεί πολλούς ποιοτικούς πόντους, το μοναδικό αυτό τσίπουρο δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάσει, ιδιαίτερα μάλιστα αν σερβιριστεί στους 10-12^οC και σε ένα ποτήρι όπως το Riedel Vinum Cognac. Όμως για τα ταιριάσματα, τα λέει όλα το όνομα!

---

Score ( * * * 1/2 )

Although Greece offers excellent fresh, unoaked tsipouro, its relationship with barrel aging is not the best. I have analyzed many times the reasons why this happens, but what concerns this particular review is the performance that the exceptions have to show, with Thanos Karathanos being one of the brightest.

Based on the black Muscat grape of his homeland, Paliouri of Karditsa, the well-known oenologist-distiller offers a small collection of aged tsipouro, the rarest of which is aged for 10 years in barrels. In one barrel to be more precise, since this cuvee comes from a single cask which ended up half full after all these years. So the angels took their share, compensating with fearsome concentration and richness.

This tsipouro is not only single cask but also cast strength since it has not undergone water dilution before bottling, thus is measuring 54% alcohol.

Its color is dark amber with yellow hues from aging, while the aroma is reminiscent of a very old Cognac. Orange peels, raisins, dried flowers, dates, sweet spices and the familiar sweetness of oxidation (known as rancio) make up an incredibly complex bouquet that you don’t want to stop smelling.

Muscat does not make its presence felt in the nose, but one sip is enough to fill the mouth with its flavor. Of course, along comes an unbridled force that «steps» on a thick, almost solid substance. The feeling is therefore fearsome, but at the same time strongly alcoholic, with the aggressiveness further enhanced by strong tannins and a pronounced woody character.

Although the lack of finesse takes away many quality points, this unique tsipouro is uniquely impressive, especially if served at 10-12^oC and in a glass like Riedel Vinum Cognac. As for the matching, its name says it all!

Vamma Vermouth: Άσπρη μαγεία! / Vamma Vermouth: White magic!

For English text scroll down…

Βαθμολογία ( * * * * )

Σχεδόν τρόμο προκαλεί η εντυπωσιακή  ετικέτα του Vamma Vermouth με το σκίτσο που σχεδίασε ο Christoph Lederlein το 1550μΧ και απεικονίζει έναν άνθρωπο να περπατά στα τέσσερα, αφού μας  μεταφέρει μας σε μια εποχή όπου ο θάνατος κυριαρχούσε επί της ζωής. Όμως λέγεται ότι ο Ιπποκράτης είχε- 2 χιλιετίες πριν!- βρει τη συνταγή για την θεραπεία αυτού του συνδρόμου της “αντίστροφης εξέλιξης” αναμειγνύοντας κρασί με διάφορα υλικά κατά τα πρότυπα του Vermouth. Ισχυρισμός που μάλλον δεν μπορεί να αποδειχθεί, αλλά τουλάχιστον αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την δημιουργία ενός εκπληκτικού Vermouth από τον bartender της  Sky Spirits Παναγιώτη Καναβέτα.

Ο τελευταίος διαπίστωσε ότι το “μυστικό” πίσω από την δημιουργία ενός σπουδαίου aperitivo είναι ένα υψηλής ποιότητας και φρεσκάδας κρασί βάσης. Έτσι, εκμεταλλεύτηκε την  μοναδική οινική εμπειρία της Zouboulis & Associates η οποία  ανάμειξε Σαββατιανό και Μοσχάτο φτιάχνοντας έναν υπέροχο οινικό καμβά που κατόπιν ζωγραφίστηκε  με σοφές δόσεις αψιθιάς, κινίνης, κοριάνδρου, λεβάντας, φασκόμηλου και κρητικού χαρουπιού.

Το σχεδόν κεχριμπαρένιο χρώμα είναι άκρως ελκυστικό, ωστόσο δεν μπορεί να προετοιμάσει για αυτό που ακολουθεί: ένα εκρηκτικό μπουκέτο φλούδας πορτοκαλιού και λεμονιού, φρούτων του πάθους, κανέλας και γαζίας που ξεπηδά από το ποτήρι και ένα ελαφρύ, γεμάτο φρεσκάδα στόμα που ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στο γλυκό και το πικρό αφήνοντας μια αδιόρατη θέρμη από το 16,5αρι αλκοόλ στο τελείωμα.

Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν αμέτρητα κοκτέιλ που θα απογειωθούν λόγω του Vamma Vermouth, όμως θα σας συνιστούσα να εκτιμήσετε και να απολαύσετε την πολυπλοκότητά του χωρίς να του βρείτε παρέα σερβίροντάς το στους 8-10^οC σε μια μικρή τουλίπα όπως το Riedel Vinum Porto.

Ο κόσμος του Vermouth είναι ένας κόσμος μαγικός όσο και ριψοκίνδυνός, αφού η επιτυχία από την αποτυχία συνήθως απέχουν μια …ρίζα. Οι άνθρωποι της Sky Spirits πέτυχαν διάνα το νούμερο και με την αρωγή εξαιρετικού κρασιού μας προσφέρουν ένα προϊόν παγκόσμιας κλάσης ικανό να ξαναστείλει  τους περισσότερους Ιταλούς σπεσιαλίστες του Vermouth στα θρανία αλλά και να κάνει κάθε Έλληνα υπερήφανο!

---

Score ( * * * * )

Vamma Vermouth’s striking label with the sketch drawn by Christoph Lederlein in the 1550s and depicting a man walking on all fours is almost eerie as it transports us to a time when death reigned over life. But it is said that Hippocrates had – 2 millennia ago! – found the recipe for the treatment of this syndrome of «reverse evolution” by mixing wine with various ingredients according to the standards of Vermouth. A claim that probably cannot be proven, but at least it was a source of inspiration for the creation of an amazing Vermouth by Sky Spirits and Panagiotis Kanavetas.

The top- notch bartender found that the «secret» behind creating a great aperitivo is a base wine of high quality and freshness. So he took advantage of the unique wine expertise of Zouboulis & Associates that created a distinguished blend of Savatiano and Muscat, a wonderful wine canvas that was painted with judicious doses of absinthe, quinine, coriander, lavender, sage and Cretan carob.

The amber color is highly attractive, but it cannot prepare for what follows: an explosive bouquet of orange and lemon peel, passion fruit, cinnamon and cassie flower that leaps out of the glass and a light, fresh taste that is perfectly balanced between sweet and the bitter leaving comforting warmth from the 16.5% alcohol in the finish.

I am sure that Vamma Vermouth can bring tremendous benefits for  countless cocktails, but I would recommend to appreciate and enjoy its complexity by tasting it neat, served at 8-10C in a small tulip like Riedel Vinum Porto.

The world of Vermouth is a magical as well as risky world, since success and failure is usually a … root away. The people of Sky Spirits hit the mark and with the help of excellent base wine they offer us a world-class product capable of sending most Italian Vermouth specialists back to school and making every Greek proud!

Talisker: RIP (Roaming In Peat)!

Source: Whizzky.net

For Englih text scroll down…

Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που πάτησα το πόδι μου στο νησί του Skye και αν και δεν είμαι άνθρωπος του μεταφυσικού ή των …δονήσεων, τα vibes αυτού του άγριου τόπου έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου.

Το ίδιο καιι το μυθικού Talisker, τα ουίσκι του οποίου έχουν γίνει συνόνυμα της μελένιας κάπνας, της αλμυρής πληθωρικότητας με της πιπεράτης αγριάδας. Δεν θα μπορούσα να χάσω επομένωςτην ευκαιρία να φρεσκάρω την μνήμη περί του στυλ του αποστακτηρίου που ιδρύθηκε περί το 1830 από τα αδέλφια McAskill στην δυτική ακτή του ανεμοδαρμένου αυτού μαγικού τόπου, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα και δύο σχετικά νέες κυκλοφορίες του.

Φυσικά η αρχή δεν θα μπορούσε παρά να γίνει με την πλέον κλασσική ετικέτα, το εμβληματικό Talisker 10 Years Old ( * * * * ) το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1988. Το βαθύ χρυσαφί χρώμα του σε προετοιμάζει για ένα πληθωρικό ουίσκι και αυτό ακριβώς βρίσκεις σε μύτη και στόμα. Αν και θεωρητικά μέτριο στη ποσότητα της τύρφης που χρησιμοποιείται για το στέγνωμα του κριθαριού,  θα σοκάρει τον αρχάριο στο νησιώτικο Malt ουίσκι με την καπνιστή του μύτη, έστω και αν αυτή υποστηρίζεται γενναιόδωρα από τόνους μελιού και ώριμων κίτρινων φρούτων. Η επιλογή 45,6 αλκοολικών βαθμών και η χρήση παραδοσιακής σερπαντίνας για την υγροποίηση του αποστάγματος συνεισφέρουν στο πολύ πλούσιο σώμα, που πραγματικά σε μαστιγώνει με αλμύρα και θέρμη, στέλνοντας στο μυαλό αρώματα πιο ισχυρά και από τα vibes του νησιού!

Το Talisker Skye ( * * * ½ ) είναι φυσικά και αυτό Single Malt – προέρχεται δηλαδή από βινοποιημένο κριθάρι και είναι προϊόν ενός και μόνο αποστακτηρίου- ωστόσο ακλουθώντας την νέα τάση δεν διαθέτει ένδειξη ελάχιστης παλαίωσης. Λέγεται ότι αποστάγματα 3 έως 25 ετών συμμετέχουν στο blend που λανσαρίστηκε το 2015, το οποίο πάντως δεν διαφέρει ιδιαίτερα από το 10 Years Old. Βέβαια η αίσθηση της τύρφης είναι λίγο πιο έντονη το ίδιο όμως συμβαίνει και με αυτή της αλκοόλης, γεγονός που σε συνδυασμό με τις περισσότερες τανίνες του προσδίδουν μια μεγαλύτερη επιθετικότητα.

Το Talisker Storm ( * * * * ) είναι και αυτό αχρονολόγητο, όμως είναι και το πλέον υπερβιταμινωμένο της τριάδας. Παρόλο που οι διαφορές είναι και εδώ ελάχιστες, η ετικέτα που πρωτοεμφανίστηκε το 2013 είναι η πλέον κεχριμπαρένια στο χρώμα αλλά και αυτή που βάζει τις πλέον ισχυρές νότες μελένιας αλμύρας, καπνιστού πλούτου και αναγνωρίσιμης Talisker πιπεράτης υπογραφής στο ποτήρι.

Έχω δοκιμάσει πολλές ετικέτες του αποστακτηρίου-πιο σπάνιες και ακριβοθώρητες είναι η αλήθεια-   οι οποίες ενώ όλες τους διαθέτουν την ίδια μοναδική υπογραφή  του Talisker προσφέρουν παράλληλα ένα μεγάλο εύρος αρωμάτων και γεύσεων. Αυτό δεν ισχύει εδώ μιας και οι διαφορές μεταξύ αυτής της τριάδας να είναι ελάχιστες, με την  ομοιομορφία  των τιμών –και οι 3 ετικέτες κοστίζουν λίγο κάτω από τα 50€- να καθιστούν την επιλογή ακόμα πιο …ομιχλώδη.

Όμως όλα τα παραπάνω έχουν και τα καλά τους. Το πρώτο είναι ότι με ποσά λογικά σε σχέση με τον τρέχοντα τιμολογιακό  παραλογισμό του κλάδου μπορεί κάθε λάτρης του ουίσκι να φέρει στο ποτήρι του/της 3 παγκόσμιας κλάσης αποστάγματα· το δεύτερο ότι όποιο και να επιλέξει θα απολαύσει τα μοναδικά χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν παραπάνω. Χαρακτηριστικά που έχουν καταστήσει το Talisker ένα από τα πλέον ξεχωριστά σε χαρακτήρα  και σπουδαία σε ποιότητα  αποστακτήρια ουίσκι όχι μόνο της Σκωτίας αλλά και ολόκληρου του κόσμου!

Μια μεγάλη γκάμα από τα ουίσκι του Talisker είναι διαθέσιμα από τα καταστήματα Cellier.

---

It’s been 20 years since I set foot on the Isle of Skye and although I’m more on the pragmatism and less on the metaphysical side of things, the vibes of this wild place are indelibly etched in my memory.

So are the legendary Talisker, whose whiskeys have become synonymous with honeyed peatiness, salty opulence and peppery power. Therefore I couldn’t pass up the opportunity to refresh the memory of the style of the distillery -founded around 1830 by the McAskill brothers on the west coast of this windswept magical place- while also tasting two of its (relatively) newest releases.

Of course the pace is setting by the most classic one, the iconic Talisker 10 Years Old ( * * * * ) which was first released in 1988. Its deep golden colour prepares you for an exuberant whiskey and that’s exactly what you find both on nose and palate. Although theoretically moderate in the amount of peat used to dry the malted barley, it will shock the novice to island malts with its smoky nose, even if the bouquet  is generously backed up by tones of honey and ripe yellow fruit. The choice of 45.6 alcoholic degrees and the use of traditional worm tubes to cooling  the spirit  contribute to the full body, which really whips you with saltiness and heat, sending to mind aromas stronger than the vibes of the island!

Talisker Skye ( * * * ½ ) is a Single Malt too – i.e. it comes from malted barley and is the product of a single distillery – however, following the new trend, it does not have an indication of minimal aging. Spirits from 3 to 25 years old are said to be contributed in this blend that has been launched in 2015 and is not very different from the 10 Years Old. Of course, the feeling of peat is a little more intense, but the same happens with the sense of alcohol, and the presence of the tannins, a combination that results in an even more aggressive profile.

Talisker Storm ( * * * * ) is also non age-specified, but it is the most turbo-charged of the trio. Although the differences from the two previous ones are minimal, the label that first appeared in 2013 is the most amber in colour but also the one that puts the strongest notes of honey saltiness, peaty exuberance and the tall- tale Talisker pepperness in the glass.

I have tried many of the distillery’s labels – rarer and more expensive to be fair – all of which possessing the same unique Talisker signature but at the same time offering a wide range of aromas and flavours. That’s not the case here as the differences between this trio are diminutive, with the similarity in pricing – all 3 labels costing just under €50 – making the final choice even more …foggy!

But all of the above have their advantages. The first is that at prices that are reasonable -taking into account the current pricing absurdity of the spirit industry- a whiskey aficionado can bring 3 world class spirits in his/her glass; the second that whichever one chooses will enjoy the unique features mentioned above. Features that have made Talisker one of the most distinctive in character and great in quality whiskey distilleries not only in Scotland but also in the whole world!

A wide range of Talisker whiskeys are available from Cellier wine & spirit stores.

Ελληνικό Απόσταγμα 2023: Το σταφύλι στον …αντιδραστήρα!/ Greek Distillate 2023: Grapes in a fushion reactor!

For English scroll down…

Οι …βαθμοί ανέβηκαν στην έκθεση Ελληνικό Απόσταγμα 2023 που διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία  η Vinetum. Κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού η αλκοόλη του 40% (και βάλε) φρόντισε να “ζεστάνουν” τα σωθικά και να ανοίξουν ακόμα και τις πιο κρυωμένες μύτες!

Πλήθος τα καλά “λευκά” αποστάγματα, ελάχιστες όμως  οι βαρελάτες ετικέτες που διασώθηκαν αποδεικνύοντας ότι το “άθλημα” είναι ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτεί υπομονή αλλά και σωστή επιλογή καψίματος, μεγέθους και προέλευσης του ξύλου.

Ας δούμε επομένως τα καλύτερα. Ή ορθότερα τα δικά μου καλύτερα (με αλφαβητική σειρά προφοράς)…

Δημητριάδης, Ζώπυρο: Αυτό το τσίπουρο από την Δράμα βασίζεται στις γνωστές λευκές ποικιλίες της περιοχής (με κυρίαρχο το Sauvignon Blanc) και το δείχνει με ελαφράδα, καλή οξύτητα και έντονο φρέσκο flavor λεμονιού. ( * * * )

Ελληνικά Κελάρια, Αλλοτινό: Αν και προφανώς δεν διαθέτει γλυκάνισο, αυτό το Μοσχάτο Αμβούργου από την Θράκη μυρίζει τόσο πολύ τσουκνίδα και γλυκάνισο που σε βάζει σε πειρασμό να βάλεις στοίχημα… ( * * * ½ )

Καραθάνος, Puro: Το καλύτερο βαρελάτο απόσταγμα της έκθεσης προέρχεται από Μαύρο Μοσχάτο και παλαιώνει για 5 χρόνια. Φυσικά είναι τριανταφυλλένιο, όμως το ελαφρύ σώμα και το κατάξηρο τελείωμα προσδίδουν υψηλή κλάση. ( * * * * )

Καρδάση, Τσίπουρο Μαύρο Τυρνάβου:   Εδώ και αρκετά χρόνια η βασική ετικέτα του παραγωγού από τον Τύρναβο καταφέρνει να με κερδίζει με το πλούσιο σώμα του, τον πιπεράτο χαρακτήρα και την μακριά επίγευσή του. ( * * * ½ )

Κατώγι Αβέρωφ, Τσίπουρο Πολυποικιλιακό: Το πιπεράτο τσίπουρο από τον ιστορικό παραγωγό του Μετσόβου είναι το πιο ομοιογενές της γκάμας του, αλλά και το εγγύτερο από όλα της έκθεσης σε μια κλασσική ιταλική grappa! ( * * * ½ )

Lost Lake, Απόσταγμα σταφυλής Μούχταρο: Το Μούχταρο ως κρασί εντυπωσιάζει με την μαλακότητά του, ως απόσταγμα όμως θυμίζει ότι παραμένει ερυθρό σταφύλι! Εύσωμο και δυνατό, διαθέτει πιπεράτο χαρακτήρα και τανικό τελείωμα. ( * * * ½ )

Παναγιωτόπουλος, Τσίπουρο: Ο Μεσσήνιος οινοπαραγωγός εκμεταλλεύεται τα ποιοτικά του στέμφυλα από Μαλαγουζιά και Chardonnay για να δώσει ένα τσίπουρο με μύτη κίτρινων φρούτων και δυνατή, στιφούτσικη γεύση. ( * * * )

Σπυρόπουλος, Τσίπουρο: Το αποστακτήριο της Εύβοιας καταφέρνει να διαπρέπει στην αρμονία και αυτό το τσίπουρο από Σαββατιανό το αποδεικνύει με την ισορροπία και τον χαρακτήρα άσπρου πιπεριού που διαθέτει σε αφθονία. ( * * * ½ )

Συνεταιρισμός Τυρνάβου, Τσίπουρο: Προφανώς ένα τσίπουρο από την πατρίδα του Μοσχάτου Τυρνάβου δεν θα μπορούσε να είναι από άλλη ποικιλία. Το γλυκό τριαντάφυλλο κυριαρχεί αρωματικά και η απαλή δύναμη γευστικά. ( * * * )

35n, Moscato: Το μοναδικό κρητικό σταφύλι χαρίζει ένα απόσταγμα σταφυλής με έντονα αρώματα αχλαδιού, πολύ πλούσιο σώμα  και μακρύ, δυνατό αλλά διόλου επιθετικό τελείωμα. ( * * * * )

Τριποδάκης, Τσίπουρο Αλλιώτικο: Ιδιαίτερα άοσμο αυτό το πολυποικιλιακό τσίπουρο, ως ρεφάρει με το παραπάνω στο στόμα το οποίο γεμίζει με κρεμώδη στρογγυλάδα και flavor που θυμίζει πουρέ αχλαδιού. ( * * * )

Τσιλιλή, Αγιονέρι: Το χρώμα του περισσότερο θυμίζει λευκό κρασί παρά παλιωμένο απόσταγμα, όμως οι 12 μήνες παλαίωσης είναι ιδανική προκειμένου να μπολιάσουν το ελαφρύ, χαμηλών τόνων Αγιονέρι με ξηρό μάκρος. ( * * * ½ )

Τσιλιλή, Απόσταγμα Ξινόμαυρο: Έχετε βαρεθεί τα φρου –φρου και αρώματα; Εδώ, στο ποτήρι σας θα βρεθούν χαρακτηριστικές των κόκκινων σταφυλιών νύξεις βρεγμένου μαλλιού, αχαλίνωτη γεύση και όλη η αγριάδα της ποικιλίας. ( * * * ½ )

---

The … grades went up at the Greek Distillate 2023 exhibition organized with great success by Vinetum. Literally and figuratively, since the 40+ alcoholic degrees made sure to «warm up» the inside and unclog even the stuffiest noses!

Plenty of good «white» distillates could be found in the tasting, but very few barrel –aged ones, proving that the «sport» is particularly difficult and requires patience as well as the right choice of toasting, size and origin of oak.

So let’s look at the best of the show (introduced in alphabetical order in term of pronunciation). Or, to be more precise “my best of the show” …

Tripodakis, Tsipouro Alliotiko: This multi-variety Tsipouro may be particularly shy on the nose, yet it counterbalances on the palate, filling the mouth with creamy roundness and flavor reminiscent of pear puree.( * * * )

Dimitriadis, Zopyro: This Tsipouro from Drama is based on the well-known white varieties of the region (predominantly Sauvignon Blanc) and shows it with lightness, good acidity and a strong fresh lemon flavor.( * * * )

Greek Cellars, Allotino: Although obviously this is a non flavored Tsipouro, the Muscat of Hamburg -based Allotino from Thrace pomace smells so much of nettle and anise that it tempts you to bet… ( * * * ½ )

Karathanos, Puro: The best barrel-aged spirit of the exhibition comes from Black Muscat and is aged for 5 years. Of course it is rose pedal- scented, but the light body and dry finish give it a classy presentation. ( * * * * )

Kardasis, Tsipouro Mavro Tirnavou: For several years now the main label of the producer from Tirnavos has managed to win me over with its rich body, peppery character and long aftertaste. ( * * * ½ )

Katogi Averof, Tsipouro Multivarietal: The peppery Tsipouro from the historic Metsovo’s wine producer is the most coherent of its range, but also the closest of all the labels of the show to the style of a classic Italian grappa! ( * * * ½ )

Lost Lake, Mouhtaro grape spirit: As a wine, Mouhtaro impresses with its softness, but as a spirit it reminds us that it still remains a red grape! Full-bodied and strong, it has a peppery character and a slightly tannic finish. ( * * * ½ )

Panagiotopoulos, Tsipouro: The winemaker from Messinia takes advantage of his quality Malagouzia and Chardonnay grapes to produce a Tsipouro with a nose of yellow fruits and a strong, spicy taste. ( * * * )

Spyropoulos, Tsipouro: The products of this Evia distillery frequently excel in harmony and this Tsipouro from Savatiano proves it with its balance and the white pepper character it is offering in abundance. ( * * * ½ )

35n, Moscato: The unique Cretan clone of Muscat gives a grape spirit with intense pear aromas, a very rich body and a long, powerful but not aggressive finish. ( * * * * )

Tirnavos Cooperative, Tsipouro: Obviously a Tsipouro from Muscat of Tirnavos’s birthplace could not be of any other variety. The conserve of rose pedals dominates the bouquet and the powerful roundness the palate. ( * * * )

Tsililis, Agioneri: Its color is more reminiscent of white wine than oak aged spirit, but the 12 months of aging is ideal for boosting the light, low-toned Agioneri with a long, dry finish. ( * * * ½ )

Tsililis, Xinomavro Grape Distillate: if you are tired of aromatic distillates choose Xinomavro and your glass will be filled with typical red grape woolliness, persistent flavor and all the great variety’s aggressiveness. ( * * * ½ )

Μανουσάκης Τσικουδιά: υπέροχα Roussanne αποφάγια!/ Manousakis Tsikoudia: sublime Roussanne leftovers!

For English text scroll down…

Βαθμολογία: * * * 1/2

Το οινοποιείο Μανουσάκη κατέχει μια περίοπτη θέση στο κρητικό κρασί, μιας και ήταν το πρώτο που απέδειξε ότι το νησί μπορεί να προσφέρει εξαιρετικά ερυθρά και λευκά. Μάλιστα όσο αφορά στα τελευταία, έγινε διάσημο μέσα από το Νόστος Roussanne, μια ετικέτα με εντυπωσιακό, full bodied, ελαιώδη χαρακτήρα.

Η σπουδαία ποικιλία του Ροδανού Roussanne απαιτεί ευγενικούς χειρισμούς στο πιεστήριο, οπότε ένα διόλου ευκαταφρόνητο μέρος του μούστου θυσιάζεται, μια θυσία πάντως που συνεισφέρει στην υψηλή ποιότητα του κρασιού αλλά και στην χρήση των ζουμερών στέμφυλων για την παραγωγή ενός εξαιρετικού αποστάγματος. Κατά τα Κρητικά πρότυπα η Τσικουδιά αποστάζεται μια φορά σε άμβυκες και δεν είναι υψηλόβαθμη, προσφέρει εν τούτοις μια εκρηκτική μύτη κίτρινων  φρούτων. Όμως και ο γευστικός πλούτος είναι ανάλογος του αρωματικού, ερχόμενος μάλιστα ως αρμονική συνέχεια του. Έτσι οι μόλις 37,5 βαθμοί δεν απαγορεύουν σε αυτό το απόσταγμα να διαθέτει πλούσιο σώμα και ιδιαίτερα κρεμώδη αίσθηση, με το πικάντικο τελείωμα να παραπέμπει σε Ιταλική Grappa παρά σε κάποιο συντοπίτη του.

Προτιμήστε δροσερές θερμοκρασίες και ένα ποτήρι σαν το Stolzle Grappa Old και απολαύστε το σαν χωνευτικό, ενώ αν επιμένετε να το βάλετε δίπλα σε πιάτα ας προτιμήσετε αυτά να είναι αλμυρά.

Ένα καλό απόσταγμα απαιτεί τέχνη στην απόσταξη και ποιοτικά στέμφυλα και η πρόταση του οινοποιείου Μανουσάκη φαίνεται ότι εκπληρώνει αμφότερα. Έτσι η Τσικουδιά έρχεται μαζί με το λάδι για να σταθεί επάξια πλάι στα κρασιά και να προσδώσει μια Τοσκανέζικη γοητεία στο κτήμα των Χανιών.

---

Score: * * * 1/2

Manousakis winery holds a prominent place in Cretan wine, as it was the first to prove that the island can offer exceptional red and white. In fact, as for the latter, it became famous through Nostos Roussanne, a label with an impressive, full bodied, oily character.

The great Rhone variety requires gentle pressing, so a significant part of the must is sacrificed, a sacrifice that contributes to the high quality of the wine but also leaves a lot of juicy marc for the production of an excellent distillate.

According to Cretan tradition, Tsikoudia is the result of a single distillation in a pot still and as such it offers a relatively low alcohol level. The stone fruit aroma is explosive and despite the “only” 37.5 degrees, this distillate has rich body and particularly creamy feeling, with the spicy finish reminiscent of Italian Grappa and not some of its native cousins.

The best way of serving is as a digestif at cool temperatures and a Stolzle Grappa Old like glass. Though, if you insist on putting it next to dishes, choose some tapas rather than desserts.

A good spirit requires art in distillation and quality marc and the proposal of Manousakis winery seems to fulfill both. So Tsikoudia (and winery’s olive oil) stand worthy next to its collection of wines and give a Tuscan allure to this estate from Chania.

Larressingle, το πνεύμα της Γασκώνης/ Larressingle, the spirit of Gascon.

For English text scroll down…

Η ιστορία του οίκου Larressingle χάνεται στα μέσα του 19^ου αιώνα, με τον παραγωγό από την καρδιά του Armagnac να εξακολουθεί να τιμά αυτή την παράδοση προσφέροντας έως και σήμερα υψηλού επιπέδου αποστάγματα. Μάλιστα την διαφυλάσσει ως κόρη οφθαλμού χρησιμοποιώντας υπεραιωνόβιους αποστακτήρες στήλης, 3ετη ωρίμανση σε νέα βαρέλια και τελείωμα σε “κόκκινα” παλαιά  βαρέλια.

Σε αντίθεση με τα Cognac τα Armagnac είναι πιο ζωηρά,  εκφραστικά  και άγρια, κάτι το οποίο πιστοποιεί χωρίς δυσκολία το Armagnac VSOP ( * * * ). Αν και η νομοθεσία απαιτεί ωρίμανση 4 ετών τα αποστάγματα εδώ έχουν ηλικία 5-7, με την ένταση της καραμέλας και την πορτοκαλόφλουδας να  είναι εντυπωσιακή. Το στόμα κάνει εξίσου αισθητή την παρουσία του με αρκετά έντονο το αλκοόλ αλλά και τις τανίνες, που προσδίδουν το χαρακτηριστικό, στυφό τελείωμα.

Το Armagnac Napoleon ( * * * ½ ) είναι ένα απόσταγμα 7-9 ετών και προέρχεται από τα 2 κορυφαία terroir του Armagnac, το Bas Armagnac και το Tenareze. Το απόσταγμα είναι εξίσου εκφραστικό με του VSOP, όμως εδώ μπαχάρια και σοκολάτα έρχονται να συμπληρώσουν το μπουκέτο. Σε μια προσπάθεια μαλακώματος της γεύσης το 25% της ποσότητας αποστάζεται και 2^η φορά, χωρίς πάντως αυτό να καθιστά τις τανίνες και την επιθετικότητα μικρότερες. Όμως αυτά τα στοιχεία –τυπικά ενός Armagnac- ρεφάρονται με πλουσιότερο σώμα και μακρύτερη επίγευση φλούδας πορτοκαλιού.

Η πολυπλοκότητα ανεβαίνει ακόμα ένα σκαλί στην περίπτωση του Armagnac XO ( * * * * ) που απολαμβάνει παλαίωση στα ίδια βαρέλια των 400 λίτρων, αλλά για διάστημα 10-15 ετών. Αυτός ο επιπλέον χρόνος μπολιάζει το XO με έντονες νότες εξωτισμού που έρχονται να συμπληρώσουν όλα τα αρώματα που βρίσκουμε στις 2 νεότερες ετικέτες σε ένα μπουκέτο υψηλής πολυπλοκότητας. Επίμονο και μακρύ όμως είναι και το στόμα που έχει ανταλλάξει μέρος της δύναμης με ξηρότερη, βελούδινη αίσθηση.

Ο οίκος Larressingle εισάγεται από τη Γένκα, 210 5278500.

---

Larressingle history lost back to the middle of 19^th century and this historic producer from the heart of Armagnac honors this tradition by still offering high quality spirits. Moreover, to ensure the continuity of this tradition Larressingle continues to use century old column stills, start the maturation in new oak and finish its products in used “red” wood.

In contrary to Cognac, Armagnac is more vibrant, expressive and wild, something that Armagnac VSOP ( * * * ) easily certifies. Despite the fact that legislation demands a minimum of 4 years ageing for this category, the producer prolong this to 5-7, a choice that makes the caramel and orange peel aromas explosive. The palate is equally powerful yet this is highlighted by a strong sensation of alcohol and tannins.

Armagnac Napoleon ( * * * ½ ) is a 7-9 years old distillate that is sourced from Armagnac’s  2 greatest terroir,  Bas Armagnac and Tenareze. Its presentation is equally impressive with that of VSOP; however spice and chocolate nuances add further complexity. In order to enhance roundness, the 25% of spirit is double-distilled, something that in my taste doesn’t make Napoleon less astringent. At least this “weakness” – typical of Armagnac- is counterbalanced by fuller body and longer dried orange aftertaste.

Things become even more serious in the case of Armagnac XO ( * * * * ) that mature in the same 400lt barrels, the years further extents to 10-15 though.  The extra period enriches XO with strong doses of exoticism, resulting in a highly complex bouquet.  More points on the palate too, as the persistence and length is even better while at the same time XO has exchanged part of its power for a dry and velvety finish.

Armagnac Larressingle is imported by Genka, 210 5278500.

Ζοίνος Ηπειρωτικό Τσίπουρο Παλαιωμένο, το …πνεύμα της Ντεμπίνα./ Zoinos Aged Epirotiko Tsipouro, the spirit of Debina.

For English text stroll down…

Βαθμολογία: * * *

Το τελευταίο διάστημα η  ιστορική οινοποιία της Ηπείρου έχει ανεβάσει σημαντικά τον πήχη των επιδόσεων προσφέροντας μια πολύ καλή γκάμα κρασιών που σαν ατμομηχανή έχουν το σπουδαίο ντόπιο σταφύλι Ντεμπίνα. Ως εκ τούτου δεν αποτελεί έκπληξη η παραγωγή ενός Τσίπουρου από τα στέμφυλα την ελαφριάς, ξηρής ποικιλίας, με την απόσταξη να συμπληρώνει η τουλάχιστον 12μηνη ωρίμανση σε βαρέλια.

Βέβαια μην περιμένετε κανένα καραμελένιο χρώμα, αφού το απόσταγμα αυτό περισσότερο θυμίζει κουρασμένο λευκό κρασί. Κουρασμένο κρασί βέβαια σημαίνει φρεσκότατο απόσταγμα και αυτό ακριβώς έχετε στο ποτήρι, με τα αρώματα κομπόστας αχλαδιού και μήλου να καρυκεύονται από ελάχιστη τζούρα βαρελιού. Ανάλογη και η συνέχεια, με την διπλή απόσταξη σε άμβυκα να δρα σαν μεγεθυντικός φακός του ελαφριού σώματος, την εξαιρετικής οξύτητας και του flavor σταφυλιού που χαρακτηρίζουν το σταφύλι της Ζίτσας.

Η ζωντάνια που πάντως θα αναδειχθεί περαιτέρω στους  10-12ºC και το ποτήρι Stolzle Grappa, ενώ εξίσου άνετα θα νοιώσει το απόσταγμα και ως χωνευτικό και ως συνοδός τυριών τύπου Epoisses.

Με τιμή λίγο πάνω από τα 20€ η παλαιωμένη αυτή πρόταση της Ζοίνος θα βρεθεί απέναντι σε ισχυρό ντόπιο όσο και διεθνή ανταγωνισμό, που κάποιες φορές σίγουρα θα πάρει το πάνω χέρι σε απόλυτες επιδόσεις. Όμως αν κάποιος επιθυμεί να απολαύσει το …πνεύμα της Ντεμπίνας, στο Ηπειρωτικό θα βρει έναν ισχυρό πνευματικό δεσμό!

---

Score * * *  

During the last half- decade, the historic winery of Epirus has risen significantly its quality level, offering a very good collection heavily based on the indigenous Debina grape. That’s why the production of a Tsipouro from the marc of this light bodied, vibrant variety is coming as no surprise, with the post-distillation 1 year maturation taking place in oak barrels.

Despite that don’t expect some kind of aged, deep amber color, as this distillate resembles more an “over the peak” white wine. But a tiring wine color equals to a terrifically fresh marc color, and exactly this is what you get in the glass! So, the pear and Granny Smith compote aromas are seasoned with a light pinch of oak, the body is light and  the acidity is high, while the grape flavor of Zitsa’s variety are magnified by the double distillation in copper pot stills.

If you want to enhance its freshness though, you can serve it at 10-12ºC and a Stolzle Grappa glass, either as a digestive or as a pair to Epoisses- style cheeses.

Costing a little more than 20€ this Zoinos Aged offering is facing a strong domestic and international competition that some times will outclass it in performance terms. However, if someone wants to enjoy the real spirit of Debina, the Aged Epirotiko will stand out as a strong spiritual bond!