Αναζήτηση

simosgeorgopoulosblog

Πάθος για το κρασί, τον καφέ, τη γεύση και τα αποστάγματα

Ετικέτα

chef

Bar 8, Αστεράτες Μπουκιές! / Bar 8, Asterios or A(star)ios Bites!

For English text stroll down…

Ως μεσήλικας, παλαιομοδίτης, οινόφιλος και foodie , η ιδέα ενός bar που σερβίρει φαγητό μου είναι πολλαπλά απωθητική. Όταν όμως είδα τα Bar Bites του Bar 8  δεν έβλεπα την ώρα να επισκεφτώ τον πλήρως ανακαινισμένο  χώρο του στο roof της Μεγάλης Βρετανίας. Και δεν ήταν μόνο οι περιγραφές ή οι εικόνες των μικρών πιάτων που με προκάλεσαν,  αλλά και η σιγουριά για το αποτέλεσμα που εγγυάται η παρουσία του Αστέριου Κουστούδη –έστω και να αυτός κινείται ανάμεσα σε έναν πάγκο μικρότερο και από αυτόν κουζίνας γκαρσονιέρας και μια ψησταριά με κάρβουνα μικρότερη και από δίσκο βινυλίου!

Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμα και αν όλα τα παραπάνω δεν ίσχυαν, θα αρκούσε η εκπληκτική θέα του Λυκαβηττού, η υπέροχη casual chic διακόσμηση και η ποιότητα των ποτών για να με κάνουν να μην μετανιώσω την επίσκεψη.

Όμως ακόμα και αυτές οι ομορφότερες συνθήκες της πόλης σχεδόν σβήστηκαν όταν τα πρώτα Bar Bites έφτασαν στο τραπέζι. Και όταν λέμε Bar Bites μην φέρετε στο μυαλό σας κάποια βαριά πιατάκια που οι θερμίδες τους  σκοπό έχουν να σας απαλλάξουν από την ανάγκη για σουβλάκι πριν ή βρώμικο μετά το Bar 8, αλλά έργα γαστρονομικής τέχνης φτιαγμένα με κορυφαία και υπερ- πολυτελή υλικά όπως αστακό, τρούφα, wagau beef, χτένια και σολομό Petrossian Le Jajik!!

Δεν είναι όμως μόνο τα υλικά των 4 κρύων και των 4 ζεστών μπουκιών που εντυπωσιάζουν αλλά και η μοναδική ικανότητα του σπουδαίου (όσο και εξαιρετικά αξιόπιστου)   σεφ να τα αναδεικνύει με εκρηκτικότητα αλλά και φινέτσα.

Άλλοτε μπολιάζοντας τα με άφθονο εξωτισμό –όπως στην περίπτωση του Αστακού καρπάτσιο με το χαβιάρι του, passion fruit και φρούτα στη σχάρα ή των χτενιών με μάνγκο-τζίντζερ σάλσα και σολομό Le Jajik- άλλοτε με τόνους γήινου umami- απίστευτα τα  vegan  Μανιτάρια King Oyster στα κάρβουνα με τρούφα και μαύρο σκόρδο ή η Μπρουσκέτα με hamon Iberico de Bellota και σπαράγγια – και άλλοτε με την …απουσία του -όπως απαιτεί ο σεβασμός απέναντι σε ένα κομμάτι του ύψιστου Ιαπωνικού μοσχαριού Hida Wagyu- μας χαρίζει μια  γαστρονομική εμπειρία κορυφαίου επιπέδου.

Το να αναφέρω ότι έχω φάει πολύ χειρότερα στα περισσότερα εστιατόρια με ένα  αστέρι Michelin που έχω επισκεφθεί, μάλλον αποτελεί έλλειψη σεβασμού απέναντι στον  Αστέριο Κουστούδη. Η αλήθεια πάντως είναι ότι μπροστά στα μάτια μας και με ελάχιστα μαγειρικά μέσα αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι είναι ένας από τους καλύτερους,  σοβαρότερους και σεμνότερους  σεφ που διαθέτει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα.

Βέβαια μια  επίσκεψη στο Bar 8 θα σας στοιχίσει σχεδόν όσο ένα κανονικό γεύμα σε ένα μέσο εστιατόριο, αν όμως είστε διατεθειμένοι να θυσιάσετε την ποσότητα προς όφελος της πολυτέλειας, την κλάσης και της γαστρονομικής ποιότητας, τα Bar Bites του Αστέριου Κουστούδη θα αποδειχθούν …αστεράτα!

Bar 8, Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, Βασ. Γεωργίου Α’ 1 Σύνταγμα, 210 3330766.


Being middle- aged, old-fashioned, wine lover and foodie, Ι am finding the idea of a bar serving food far from tempting. But when I got informed about the Bar Bites of Bar 8 I couldn’t wait to arrange a visit to the fully renovated “deck” at Hotel Grande Bretagne roof.

And there are not only the descriptions and the photos of the small dishes that teased me but also the confidence about the result. A confidence guaranteed by the presence of great chef Asterios Koustoudis, despite the fact that he was moving between a kitchen counter tinier than that of a studio and a grill tinier than a vinyl record!

Frankly speaking, the breath- taking view of Lycabettus hill, the marvelous casual-chic decoration and the quality of the drinks and cocktails are more than enough to justify the visit to Bar 8· yet, it was very easy to overtake the most beautiful environment of the city when the first Bar Bites were served.

When you read the words Bar Bites don’t imaging some heavily loaded with calories dishes, that their main goal is to full up your stomach and eliminate the need for neither a souvlaki before nor a “dirty” sandwich after the visit to Bar 8! On the contrary, picture small works of gastronomic art made with world class, luxury products such as lobster, truffle, scallops, Wagau beef and Petrossian Le Jajik salmon!

But the quality of the ingredients used in the 4 cold and 4 hot dishes is not the only impressive aspect of the recipes, as the very capable (and remarkably reliable) chef excels in highlighting them with both explosive intensity and finesse.

To achieve this he sometimes boosted them with generous dose of exoticism –like the cases of the Lobster carpaccio with its caviar, passion fruit and grilled fruits or the Scallops with mango- ginger salsa and Le Jajik salmon- some others with tonnes of earthy umami –just taste the astonishing “vegan” King oyster mushrooms with truffle and black garlic or the Toasted bread with hamon iberico de Bellota and asparagus- and some others with his …absence –his way to respect the greatness of a Japanese  Hida Wagyu beef. In any case, he is offering to all of us a top notch gourmet experience.

The fact that I have eaten worse in the majority of the Michelin 1-Star Restaurants in comparison with Bar 8, is more of a disrespectful than a compliment to Asterios Koustoudis. Because in front of our eyes and with minimal utensils he proved (for one more time) that he is one of the most qualitative, creative and low -profile chef in Greece.

Taking into account that Bar 8 is located in the best (and most historic) hotel of the country, it comes as no surprise that the visit will cost you the same amount as a full dinner in a good restaurant. But if you are willing to sacrifice the quantity in favor of luxury, class and gastronomic quality, the Bar Bites of Asterios Koustoudis will be proved …Star Bites!

Bar 8, Hotel Grande Bretagne, Vas. Georgiou Α’ 1 Syntagma Sq, 210 3330766.

Η νόστιμη πλευρά του Φιλότιμου.

L1030358

“An evening of food, family and filotimo” έγραφε η πρόσκληση του δείπνου που θα παρέθετε η πρεσβεία της Αυστραλίας, με επίτιμο προσκεκλημένο τον Ελληνικής καταγωγής celebrity chef David Tsirekas.

Για να είμαι ειλικρινής η λέξη φιλότιμο, μου προκαλεί τα ίδια συναισθήματα που μου προκαλεί και η λέξη μεράκι. Γιατί και οι δύο στο δικό μου μυαλό εμπεριέχουν αδιαμφισβήτητες αξίες και θετικές προθέσεις, που όμως οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα κατώτερο των προσδοκιών. Ή εν πάση περιπτώσει κατώτερο αυτού που θα προέκυπτε αν οι συνθήκες ήταν τέτοιες που επέτρεπαν να μην τις “ενεργοποιήσεις”!

Από την άλλη μεριά και η γνώση μου περί την Ελληνική γλώσσα μάλλον  είναι τέτοια που κανονικά δεν θα έπρεπε  να μου επιτρέπει να “βγάλω γλώσσα” και ο όρος φιλότιμο έχει μια τελείως άλλη ερμηνεία (και βαρύτητα) για τον γιό μιας οικογένειας από την Κοζάνη που πριν από μισό και βάλε αιώνα μετανάστευσε στην γη των Αβοριγίνων.

Πάντως η πρόσκληση κράτησε πέρα για πέρα την υπόσχεσή της, μιας και η βραδιά περιελάμβανε ένα πλούσιο μενού 6 πιάτων (το οποίο ετοίμασε ο David με την βοήθεια του Noel Roche και την  ομάδα της πρεσβείας), εξαιρετικά Αυστραλέζικα κρασιά (όπως το Ministry of Clouds Clare Valley Riesling και το Giant Steps Yarra Valley Pinot Noir) αλλά και την οικογενειακή ζεστασιά για την  οποία “ευθύνεται”πρώτη από όλους η γεμάτη οικειότητα –και διόλου διπλωματικό καθωσπρεπισμό- πρέσβειρα της Αυστραλίας κα Kate Logan.

Όσο για το φιλότιμο, και αυτό δεν έλειψε υπό την έννοια ότι η ομάδα εργάστηκε με υπερβάλλοντα ζήλο και αγάπη για να ταΐσει με εξαιρετικό ρυθμό και ποιότητα έναν μεγάλο αριθμό προσκεκλημένων σε μια κουζίνα που δεν φαντάζομαι να είναι και απολύτως εστιατορικών προδιαγραφών.

L1030356.JPG

Όλα τα παραπάνω πάντως ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο με την συγκίνηση αλλά και την σεμνότητα του David Tsireka, ο οποίος παρόλη την επιτυχημένη εμπλοκή του σε εστιατόρια του Σίδνευ και του Μπρισμπέιν -όπως το Perama,  το Xanthi, το Nostimo και το εμβληματικό 1821- δεν μίλησε καθόλου για τον εαυτό του αλλά συνεχώς απότινε φόρο τιμής σε όλους όσους στάθηκαν πηγή έμπνευσης για τον ίδιο αλλά και πρεσβευτές της Ελληνικής κουζίνας σε όλα τα μήκη και πλάτη της μακρινής χώρας.

Και αυτή η Ελληνικότητα τιμήθηκε επαρκώς στα πιάτα του παρόλο που η ζυγαριά της ισορροπίας έγερνε περισσότερο προς τον γλυκερό εξωτισμό της Αυστραλίας παρά προς την δωρική λιτότητα της χώρας μας. Και αυτό γιατί φρόντιζε πάντα να υπάρχουν –και μάλιστα να κυριαρχούν- αρώματα και γεύσεις που φώναζαν Ελλάδα. Ναι, το Sticky Samos Tomatoes with cucumber mousse, feta marshmallows and olive powder μπορεί να ήταν έντονα γλυκό, όμως κανείς δεν θα πέρναγε για κάτι άλλο από μια χωριάτικη σαλάτα, ενώ το εμβληματικό του Pork belly baklava με την τέλεια ψημένη πέτσα στην κορυφή ήταν σε όλα …baklava!

Το Wild greens Pie with roti bread, horta ginger and oyster sauce κινήθηκε με πολύ περισσότερο σεβασμό απέναντι στην χορτόπιτα από όσο υποδηλώνει η χρήση των τελευταίων υλικών της περιγραφής, ενώ ακόμα και το εθνικό γλυκό της Αυστραλίας Lamington revani with Florina pepper ice cream ντύθηκε στα γαλανόλευκα λόγω της ισχυρής παρουσίας του παγωτού.

http___prod.static9.net.au___media_2016_08_26_10_56_David-Tsirekas
Πηγή: kitchen.nine.com.au

Προφανώς όσοι θα επιχειρούσαν να συγκρίνουν την κουζίνα του David Tsireka με αυτήν της γιαγιάς τους στο χωριό ή του αγαπημένου τους εστιατορίου Ελληνικής κουζίνας θα απογοητεύονταν. Όμως ο σεφ ούτε είναι Έλληνας με την …γραφειοκρατική έννοια του όρου, ούτε μαγειρεύει για Έλληνες. Όμως νοιώθει περισσότερο Έλληνας από πολλούς εγχώριους σεφ του μπαλσάμικου, του Black Angus και του yuzu και έτσι γίνεται ένας άξιος πρεσβευτής της χώρας μαγειρεύοντας με Ελληνική ψυχή και φιλότιμο. Και τώρα η λέξη χρησιμοποιείται περιγράφοντας μόνο το θετικό κομμάτι του (έτσι και αλλιώς ανακριβούς και αυθαίρετου) ορισμού της εισαγωγής…

 

Γαστρονομικό…Ευαγγέλιο/ Cruising in Evangelou yacht.

L1010533

For English text stroll down…

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κρίνει κανείς έναν σεφ. Μπορεί να ακολουθήσει την εύκολη οδό του να επιλέξει a la carte σε ένα μισοάδειο εστιατόριο, να δοκιμάσει τα δυνατά πιάτα του χιλιοτεσταρισμένου menu degustation ή ακόμα και να χορτάσει μόνο από την παρατήρηση φωτογραφιών των περίτεχνων δημιουργιών του.

Μπορεί όμως να ακολουθήσει και την θεωρητικά υποδεέστερη πλην πρακτικά απείρως δυσκολότερη οδό όλων: αυτή της δοκιμής στα πλαίσια ενός event, κατά το οποίο καλείται να σερβίρει ταυτόχρονα πολλά πιάτα σε απρόβλεπτες συνθήκες και με την ροή να διαταράσσεται ανά πάσα στιγμή από λογύδρια, καθυστερήσεις και ανεξάρτητους από αυτόν παράγοντες. Ένα απαιτητικό σενάριο του οποίου πολλές φορές έχουμε δει να χάνουν τα λόγια τους (αλλά και την υπόληψή τους!) ακόμα και οι σπουδαιότεροι  σεφ.

Για μια ακόμα φορά είχα την ευκαιρία να θαυμάσω τον Σωτήρη Ευαγγέλου σε μια τέτοια μάχη. Γιατί μόνο θαυμασμό μπορούν να προκαλέσουν οι επιδόσεις του σεμνού στα λόγια αλλά σπουδαίου στα πιάτα καλλιτέχνη.

Στο grandiose “πεδίο μάχης” του Tudor Hall στο ξενοδοχείο King George, o Ευαγγέλου δεν δυσκολεύτηκε να με κερδίσει με το συνδυασμό έντασης και φινέτσας μιας διλογίας (καρπάτσιο και ταρτάρ) φρέσκου σολομού με εσπεριδοειδή και κόλιαντρου  αλλά και με την βελούδινη υφή της βελουτέ κίτρινης κολοκύθας και λεβάντας.

Ίσως κανείς σκεφθεί ότι έτσι και αλλιώς τα πράγματα μέχρι εδώ είναι απλά, αφού τα εν λόγω πιάτα επιτρέπουν την “μαζικότητα”. Όμως το ιδιαίτερα αέρινο ψητό λαβράκι με καπνιστή σελινόριζα αλλά και το μοσχαρίσιο φιλέτο με πουρέ μανιταριών και τρούφα απαιτούν τα μέγιστα στο ψήσιμο αλλά και το όλο timing. Εδώ, τα χαρίσματα του σεφ αλλά και όλης της ικανότατης ομάδας του έλαμψαν με αψεγάδιαστες εκτελέσεις.

Τα βελούδινα μοσχαρίσια μάγουλα με αφρό πατάτας και τριλογία πιπεριού αλλά και το εντυπωσιακό croustillant αμυγδάλου με καραμελωμένο μήλο απλά ήταν τα κερασάκια στην τούρτα ενός έξοχου γεύματος.

Το ότι στάθηκα ιδιαίτερα στις ικανότητα του Ευαγγέλου να σερβίρει με ρυθμό και εκτελεστική αρτιότητα πολλά άτομα διόλου δε βάζει σε  δεύτερη μοίρα την κουζίνα του καθεαυτή, την οποία βέβαια έχω απολαύσει και σε πιο “άνετες” καταστάσεις. Και αυτή είναι μια κουζίνα ουσίας που διαθέτει εξαιρετική ισορροπία και σπιτική νοστιμιά, αρτυσμένες όμως με Ελληνική παράδοση και Γαλλικό αέρα.

Σε ένα γαστρονομικό σκηνικό που μοσχοβολά λάδι τρούφας και μπαλσάμικο ενώ την ίδια ώρα οι μισοί από αυτούς που το υπηρετούν ισχυρίζονται ότι είναι κολλητάρια του Ferran Adria, ο Σωτήρης Ευαγγέλου ίσως φαντάζει στα μάτια των θαμπωμένων από τα γαστρονομικά καθρεφτάκια ιθαγενών σαν η παλιά, παρατημένη τους πιρόγα κάτω από τον φοίνικα. Όμως στην πραγματικότητα είναι μια πολυτελείς θαλαμηγός που πλέει ανάμεσα σε φελλούς, προσφέροντας –ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών- μια υπέροχη, αξέχαστη κρουαζιέρα…

Tudor Hall, King George Hotel, Βασ.Γεωργίου Α 3, 210 3330265.


L1010535

There are a lot of ways to judge a chef. Someone can follow the easy ones by ordering a la carte in a half-empty restaurant, by tasting the carefully chosen and well-tested menu degustation or just by watching illustrated studio photos of his creations.

But (she or he) can follow the more difficult of all, by trying a fixed menu prepared for a lot of clients. A theoretically “lesser” yet practically much more demanding situation, which in numerous situations is responsible for great failures, even for the best chefs.

Once more I had the opportunity to admire (and whole heartily applause) Sotiris Evangelou in such a menu, as the performance of the modest yet extremely capable chef is nothing sort of brilliant.

In the grandiose “battlefield” of Tudor Hall in King George hotel, the great chef easily stole my positive initial impression with the intensity and the finesse of a Salmon Carpaccio and   Tartar with Citrus and Coriander as well as with the satin creaminess of Pumpkin Veloute.

I am sure that a lot of you may think that these dishes are both easy and forgiving, thus allowing “Massiveness”. But the Boiled Sea Bass with Smoked Celeriac as well as the Beef Fillet with Mushroom Puree and Truffle that followed were highly demanding in terms of correct cooking and perfect timing.

In these dishes the virtues of the chef and his capable team were highlighted, as the executions were flawless. The velvety Veal Cheeks with Potato “Foam” and the impressive Almond Croustillant with Caramelized Apple are the icing sugar in this memorable lunch.

The fact that I am insisting in Evangelou ability to organize and execute such a demanding menu doesn’t put in the shade the core and the essence of his cuisine, that I have enjoyed in more “relaxed” circumstances. And this cuisine offers excellent balance and home-made comforting seasoned with Greek tradition and French finesse.

In a gastronomic scene that awfully smells of truffle oil and cheap balsamic vinegar while at the same time  every single chef claims that he is Ferran Adria’s “bro”, Sotiris Evangelou seems like an abandoned dugout of the (dazzled by mirrors) aboriginals. But actually he is a luxury yacht that flows among corks, offering its punters –regardless of weather conditions- a wonderful, unforgettable cruise.

Tudor Hall, King George Hotel,  3 King George A Str, 210 3330265.

Γιορτινό, γευστικό ταξίδι στον κόσμο.

cclojniweaahqvz

5 Ήπειροι, 5 συνδυασμοί, 1 γιορτή!

Την 28/12 ο πολυταξιδεμένος chef Christian Herrera δημιουργεί 5 πιάτα που βρίσκουν συχνά τη θέση τους στα τραπέζια των 5 Ηπείρων και ο οινογράφος Σίμος Γεωργόπουλος αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να τα ταιριάξει με 5 κρασιά από την ίδια χώρα!

Ένα χορταστικό, γιορτινό ταξίδι γεμάτο από γεύσεις και αρώματα από όλο τον κόσμο. Γιατί στο Divino Wine Case οι γιορτές είναι αλλιώς!

Το μενού.

1ο Πιάτο

Αφρική/  Νότιος Αφρική

Potato Cakes Cream Cheese with Smoked Salmon

Ως χώρα του νοτίου ημισφαιρίου η Νότιος Αφρική περνά τα Χριστούγεννα με καλοκαιρινό καιρό. Έτσι δίπλα στα γνωστά κρέατα των εορτών βρίσκουμε και πιάτα ψαρικών όπως αυτό το κέικ πατάτας με κρέμα τυριού και καπνιστό σολομό.

Boekenhoutskloof, Wolf Trap White

Το όνομα του παραγωγού μπορεί να είναι μεγάλο, μεγάλη όμως είναι η ποιότητα και η φήμη των κρασιών του! Το κρασί αυτό είναι ένα ιδιαίτερο blend μιας και στην σύνθεσή του συνυπάρχουν το Viognier, το Chenin Blanc και το Grenache Blanc.

2ο Πιάτο

Ωκεανία/ Αυστραλία

Seafood Salad with Thai Style Dressing

Άλλη μια ήπειρος που γιορτάζει στις παραλίες, οπότε τα θαλασσινά έχουν και εδώ την τιμητική τους. Η επιρροή από την ΝΑ Ασία είναι εμφανής στο πιάτο, που βάζει noodles και Thai dressing πλάι στις συνηθισμένες (τις μέρες των εορτών) γαρίδες.

Rosemount Estate, GTR

Το Gewürztraminer συνεισφέρει τον εξωτισμό και το Riesling το λεμονάτο νεύρο σε ένα ημίξηρο blend  που προέρχεται από τους αμπελώνες της Νοτιοδυτικής Αυστραλίας και φέρει την υπογραφή  του ξακουστού οινοποιείου Rosemount Estate.

3ο Πιάτο

Αμερική / Χιλή

Pastel de Choclo

Ένα  κλασσικό πιάτο φούρνου της Λατινικής Αμερικής, με μια κρούστα καλαμποκιού να σκεπάζει την βάση από κρέας (εδώ κοτόπουλο) και σάλτσα πιπεριάς- μαϊντανού. Ασυνήθιστο το σερβίρισμα σε μορφή muffin αντί μέσα σε φορμάκι.

Torres, Cordillera Chardonnay

Ο μεγάλος Ισπανός παραγωγός ήταν ο πρώτος που επένδυσε στην Χιλή παράγοντας εκεί μια εξαιρετική γκάμα κρασιών. Το βανιλάτο αυτό Chardonnay προέρχεται από την Limari Valley και έχει  ωριμάσει για 6 μήνες σε βαρέλι.

4ο Πιάτο

Ασία/ Λίβανος

Baked Kibbeh

Ένα πιάτο- αναφορά για την Μέση Ανατολή που σερβίρεται σε μορφή τάρτας ή μακρόστενου κεφτέ. Το πλιγούρι και ο μοσχαρίσιος κιμάς αρτύζονται έντονα με μπαχαρικά, ενώ ξηρά φρούτα και καρποί ενισχύουν ένταση και γεύση.

Ixsir, Altitude Red

Το πολυσυζητημένο οινοποιείο Ixsir έχει επιλέξει τις ποικιλίες Cabernet Sauvignon, Syrah, Caladoc και Tempranillo από τον ιστορικό αμπελώνα του Λιβάνου για ένα ερυθρό που προέρχεται από υψόμετρο 1000 μέτρων.

 5ο Πιάτο

Ευρώπη/ Ιταλία

Panna Cotta alla Melagrana

Το δημοφιλές επιδόρπιο από το Πιεμόντε  δεν θα μπορούσε να λείπει από το γιορτινό τραπέζι. Το σιρόπι που το συνοδεύει βασίζεται στο ρόδι, που χαρίζει  υπέροχη γλυκόξινη γεύση και αφθονία βιταμινών και μετάλλων.

Zonin, Baccorosa Dolce

Ένα εντυπωσιακό γλυκό, αφρώδες ροζέ από το Veneto. O οίκος Zonin διαλέγει αρωματικές ποικιλίες για την παραγωγή του, ενώ η μέθοδος Charmat που χρησιμοποιείται αναδεικνύει την έντονα φρουτώδη γεύση του.

Κόστος συμμετοχής: 25€/ άτομο

Divino Wine Case, Ακάμαντος 11, Θησείο.

Τηλέφωνα κρατήσεων: 6977367511, 211 400 3962.

 

 

Κρητικό «sous vide»!/ Cretan «sous vide»!

L1000752

for English text stroll down…

Από τότε που δοκίμασα για πρώτη φορά την κουζίνα του Γιώργου Στυλιανουδάκη απέκτησα την βεβαιότητα ότι πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες σεφ.

Συνεπώς περίμενα με ιδιαίτερη ανυπομονησία το βιβλίο του “Ο δρόμος προς τη σύγχρονη Κρητική γαστρονομία“, ένα έργο καριέρας για τον γεννημένο στην Αμερική και μεγαλωμένο στην Κρήτη δημιουργό.

Με εφόδια τις εξαιρετικές σύγχρονες τεχνικές που αφομοίωσε άριστα κατά τη θητεία του  σε μεγάλα εστιατόρια όπως το Plaza Athenee, το Noma και το Quique Dacosta αλλά και την επαφή του με τις μοναδικές πρώτες ύλες του νησιού καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να μεταφέρει στο πιάτο τα αρώματα και γεύσης της Κρήτης με μια μοντέρνα ματιά υψηλότατου επιπέδου.

Το ίδιο πράττει και στο πολυτελές δίγλωσσο βιβλίο του, όπου μεταφέρει ατόφιες πολλές από τις μοναδικές δημιουργίες του- που είχα μάλιστα την τύχη να δοκιμάσω αρκετές φορές – συνεπικουρούμενος από τις εξαιρετικές φωτογραφίες του Athens Art Studio, την άριστη μετάφραση της Νατάσας Μωράκη και το αέρινο στήσιμο της Bait.

Παρόλο όμως που το βιβλίο θα κοσμήσει το τραπέζι και την βιβλιοθήκη κάθε γαστρόφιλου, δεν θα λερωθεί ποτέ στην κουζίνα ακόμα και του πλέον μαζοχιστή ερασιτέχνη μάγειρα! Και αυτό όχι μόνο γιατί με τον μεγάλο αριθμό των επιμέρους στοιχείων αποτρέπει ακόμα και τους πλέον εξοικειωμένους με αυτό το είδος της μαγειρικής (όπως ο υπογράφων) αλλά κυρίως γιατί χρησιμοποιεί υλικά και εξοπλισμό που είναι δυσεύρετα έξω από τα όρια της επαγγελματικής εστίασης.

Ακόμα και έτσι, η φιλοσοφία του “από σεφ για σεφ” θα ήταν αποδεκτή και σεβαστή αν όλο το βιβλίο δεν κατακλυζόταν από την χρήση  της μεθόδου μαγειρέματος “sous vide”, που χρησιμοποιείται σε κάθε μα κάθε συνταγή εκτός ελάχιστων παραδοσιακών  που παρουσιάζονται στο πρώτο μέρος του βιβλίου. Είναι βέβαιο ότι ο συγγραφέας πιστεύει ότι αυτός είναι ο απόλυτος τρόπος μαγειρέματος, όμως μια τέτοια έκδοση θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να περιέχει μια ποικιλία τεχνικών και τρόπων και όχι να θυμίζει ένα (πολυτελές οφείλω να ομολογήσω) συνοδευτικό που συμπεριλαμβάνεται σε μια συσκευασία εξοπλισμού για sous vide,  κατ’ αναλογία μιας  χύτρας ή μια γάστρας που διαθέτουν το δικό τους βιβλιαράκι συνταγών!

Ακόμα και έτσι πάντως οι ικανότητες του Γιώργου Στυλιανουδάκη είναι δεδομένες και η δουλειά του θαυμαστή και πλέον εκτεθειμένη  και εκτός πιάτου μέσα από αυτό το  υπέροχο βιβλίο που αποτελεί ορόσημο για την Κρητική κουζίνα. Απλά είναι κρίμα που η εκζήτησή και η μονομέρεια της οπτικής των σελίδων του δεν θα του επιτρέψει να αποτελέσει όσο θα του άξιζε μια πηγή έμπνευσης για το επόμενο στάδιο εξέλιξης της σπουδαιότερης ίσως τοπικής κουζίνας του τόπου μας.

Ο δρόμος προς την σύγχρονη Κρητική Γαστρονομία, Εκδόσεις Gastronomy Essentials.


Since the first time that I tasted George Stylianoudakis’s cuisine I could tell that he is one of Greece’s best chefs.

So I was anticipated to hold in my hands his first book “The way to contemporary Cretan gastronomy” a career project for the Miami – born and Crete- brought up chef.

Trained with advanced techniques –a result of the experience he obtained working in top restaurants such as Plaza Athenee, Noma and Quique Dacosta- and having deep knowledge of Crete’s local ingredients, he perfectly manages to merge the island’s  unique aromas and flavors with high- tech culinary techniques.

This one of a kind style is presented in his luxury bi-lingual book that contains (without assumptions) his unforgettable creations, some of which I was fortuned enough to enjoy the year before.

The exciting photos of Athens Art Studio, the precise translation of Natasa Moraki and the minimal layout of Bait contributed in the quality of a book that can adorn the table or the shelves of any serious gastrophile.

Unfortunately I am sure that none of the pages of this book will ever get dirty on the job, even of the most masochistic amateur chef. That is because of the number of elements that are necessary in most of the dishes combined with the unavailable -outside the boundaries of a professional environment- ingredients and equipment needed. The above will discourage any home cook to attempt an execution of a recipe even if he or she –like me- is familiar with this style of cooking.

This approach “from a chef to a chef” would have been accepted (and respected) if the whole book was not dominated by the use of “sous vide” method, that is used in all the other recipes except the traditional ones at the beginning of the book. I assume that the writer considers it the ultimate way of cooking, but even if this is the case I believe that such an edition should include different handling methods and ways.

On the contrary, George Stylianoudakis’s book is reminiscent of a (luxury I have to admit) supplement of a “sous vide” package, bringing in my mind the recipes book that are included with the purchase of a pressure cooker or an oval oven pot!

Living the above aside, George Stylianoudakis is a top- level chef and “The way to contemporary Cretan gastronomy” a flagship book for the island. But it is a pity that no one but a few will find in its pages a source of inspiration for experiment in new era of Greece’s most important local cuisine.

The way to contemporary Cretan gastronomy, Gastronomy Essentials Publications.

Blog στο WordPress.com.

ΠΑΝΩ ↑