L1010533

For English text stroll down…

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κρίνει κανείς έναν σεφ. Μπορεί να ακολουθήσει την εύκολη οδό του να επιλέξει a la carte σε ένα μισοάδειο εστιατόριο, να δοκιμάσει τα δυνατά πιάτα του χιλιοτεσταρισμένου menu degustation ή ακόμα και να χορτάσει μόνο από την παρατήρηση φωτογραφιών των περίτεχνων δημιουργιών του.

Μπορεί όμως να ακολουθήσει και την θεωρητικά υποδεέστερη πλην πρακτικά απείρως δυσκολότερη οδό όλων: αυτή της δοκιμής στα πλαίσια ενός event, κατά το οποίο καλείται να σερβίρει ταυτόχρονα πολλά πιάτα σε απρόβλεπτες συνθήκες και με την ροή να διαταράσσεται ανά πάσα στιγμή από λογύδρια, καθυστερήσεις και ανεξάρτητους από αυτόν παράγοντες. Ένα απαιτητικό σενάριο του οποίου πολλές φορές έχουμε δει να χάνουν τα λόγια τους (αλλά και την υπόληψή τους!) ακόμα και οι σπουδαιότεροι  σεφ.

Για μια ακόμα φορά είχα την ευκαιρία να θαυμάσω τον Σωτήρη Ευαγγέλου σε μια τέτοια μάχη. Γιατί μόνο θαυμασμό μπορούν να προκαλέσουν οι επιδόσεις του σεμνού στα λόγια αλλά σπουδαίου στα πιάτα καλλιτέχνη.

Στο grandiose “πεδίο μάχης” του Tudor Hall στο ξενοδοχείο King George, o Ευαγγέλου δεν δυσκολεύτηκε να με κερδίσει με το συνδυασμό έντασης και φινέτσας μιας διλογίας (καρπάτσιο και ταρτάρ) φρέσκου σολομού με εσπεριδοειδή και κόλιαντρου  αλλά και με την βελούδινη υφή της βελουτέ κίτρινης κολοκύθας και λεβάντας.

Ίσως κανείς σκεφθεί ότι έτσι και αλλιώς τα πράγματα μέχρι εδώ είναι απλά, αφού τα εν λόγω πιάτα επιτρέπουν την “μαζικότητα”. Όμως το ιδιαίτερα αέρινο ψητό λαβράκι με καπνιστή σελινόριζα αλλά και το μοσχαρίσιο φιλέτο με πουρέ μανιταριών και τρούφα απαιτούν τα μέγιστα στο ψήσιμο αλλά και το όλο timing. Εδώ, τα χαρίσματα του σεφ αλλά και όλης της ικανότατης ομάδας του έλαμψαν με αψεγάδιαστες εκτελέσεις.

Τα βελούδινα μοσχαρίσια μάγουλα με αφρό πατάτας και τριλογία πιπεριού αλλά και το εντυπωσιακό croustillant αμυγδάλου με καραμελωμένο μήλο απλά ήταν τα κερασάκια στην τούρτα ενός έξοχου γεύματος.

Το ότι στάθηκα ιδιαίτερα στις ικανότητα του Ευαγγέλου να σερβίρει με ρυθμό και εκτελεστική αρτιότητα πολλά άτομα διόλου δε βάζει σε  δεύτερη μοίρα την κουζίνα του καθεαυτή, την οποία βέβαια έχω απολαύσει και σε πιο “άνετες” καταστάσεις. Και αυτή είναι μια κουζίνα ουσίας που διαθέτει εξαιρετική ισορροπία και σπιτική νοστιμιά, αρτυσμένες όμως με Ελληνική παράδοση και Γαλλικό αέρα.

Σε ένα γαστρονομικό σκηνικό που μοσχοβολά λάδι τρούφας και μπαλσάμικο ενώ την ίδια ώρα οι μισοί από αυτούς που το υπηρετούν ισχυρίζονται ότι είναι κολλητάρια του Ferran Adria, ο Σωτήρης Ευαγγέλου ίσως φαντάζει στα μάτια των θαμπωμένων από τα γαστρονομικά καθρεφτάκια ιθαγενών σαν η παλιά, παρατημένη τους πιρόγα κάτω από τον φοίνικα. Όμως στην πραγματικότητα είναι μια πολυτελείς θαλαμηγός που πλέει ανάμεσα σε φελλούς, προσφέροντας –ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών- μια υπέροχη, αξέχαστη κρουαζιέρα…

Tudor Hall, King George Hotel, Βασ.Γεωργίου Α 3, 210 3330265.

L1010535

There are a lot of ways to judge a chef. Someone can follow the easy ones by ordering a la carte in a half-empty restaurant, by tasting the carefully chosen and well-tested menu degustation or just by watching illustrated studio photos of his creations.

But (she or he) can follow the more difficult of all, by trying a fixed menu prepared for a lot of clients. A theoretically “lesser” yet practically much more demanding situation, which in numerous situations is responsible for great failures, even for the best chefs.

Once more I had the opportunity to admire (and whole heartily applause) Sotiris Evangelou in such a menu, as the performance of the modest yet extremely capable chef is nothing sort of brilliant.

In the grandiose “battlefield” of Tudor Hall in King George hotel, the great chef easily stole my positive initial impression with the intensity and the finesse of a Salmon Carpaccio and   Tartar with Citrus and Coriander as well as with the satin creaminess of Pumpkin Veloute.

I am sure that a lot of you may think that these dishes are both easy and forgiving, thus allowing “Massiveness”. But the Boiled Sea Bass with Smoked Celeriac as well as the Beef Fillet with Mushroom Puree and Truffle that followed were highly demanding in terms of correct cooking and perfect timing.

In these dishes the virtues of the chef and his capable team were highlighted, as the executions were flawless. The velvety Veal Cheeks with Potato “Foam” and the impressive Almond Croustillant with Caramelized Apple are the icing sugar in this memorable lunch.

The fact that I am insisting in Evangelou ability to organize and execute such a demanding menu doesn’t put in the shade the core and the essence of his cuisine, that I have enjoyed in more “relaxed” circumstances. And this cuisine offers excellent balance and home-made comforting seasoned with Greek tradition and French finesse.

In a gastronomic scene that awfully smells of truffle oil and cheap balsamic vinegar while at the same time  every single chef claims that he is Ferran Adria’s “bro”, Sotiris Evangelou seems like an abandoned dugout of the (dazzled by mirrors) aboriginals. But actually he is a luxury yacht that flows among corks, offering its punters –regardless of weather conditions- a wonderful, unforgettable cruise.

Tudor Hall, King George Hotel,  3 King George A Str, 210 3330265.